Μπορεί να μην έχω πάει (ακόμα) στο αυτόφωρο, όπως ο Θάνος Δημάδης, έχω όμως και εγώ σχετική προσωπική εμπειρία από το τεράστιο χάσμα που υπάρχει στην ΕΛ.ΑΣ γύρω από την έννοια της λογοδοσίας:

Όταν ήμουν στο Λύκειο, και όταν λόγω της εμφάνισης μου και μόνο συχνά με ενοχλούσαν τα "όργανα", με σταμάτησαν μια φορά δύο άτομα να μου πουν πως δεν μπορούσα να διασχίσω τον συγκεκριμένο δρόμο όπου συχνά βάδιζα. Στην απορία μου γιατί δεν μπορούσα μου είπαν απλώς ότι ήταν αστυνομικοί και έτσι θα έπρεπε να γυρίσω πίσω. Ταυτότητα δεν μου έδειξαν. Όταν τους είπα πως ήταν δικαίωμα μου να διασχίσω τον δρόμο με άρπαξαν, με έριξαν στο καπό ενός αυτοκινήτου, με χτύπησαν με τα γόνατα και τις γροθιές τους κάτω από τα πλευρά, μου πήραν την τσάντα, την έψαξαν και την πέταξαν στην ίδια πορεία που ακολούθησα αμέσως μετά. Στο αστυνομικό τμήμα που πήγαμε μετά οικογενειακώς να διαμαρτυρηθούμε οι αρμόδιοι αρνήθηκαν ότι υπήρχε στον συγκεκριμένο δρόμο οποιαδήποτε παρουσία της Αστυνομίας και μας κάλεσαν να κάνουμε μήνυση κατά αγνώστων. Δεν την κάναμε.

Το Ελληνικό Δημόσιο δεν γνωρίζει πολλά για την έννοια της λογοδοσίας, ούτε εδώ που τα λέμε και οι πολίτες αφιερώνουν καθόλου ενέργεια για να την απαιτήσουν. Αλλά εάν υπάρχει ένας κλάδος του κράτους όπου είναι κρίσιμο να απαιτήσουμε να καλυφθεί το συντομότερο και με κάθε μέσο η έλλειψη λογοδοσίας αυτός είναι η Αστυνομία. Δεν υπάρχει τίποτα που να καταστρέφει και να διαφθείρει περισσότερο τους πολίτες από το να έρχονται σε επαφή με αυτό το άσχημο πρόσωπο που έχει η Ελληνική Αστυνομία.