Αυτός ο νόμος πλήττει αυθαίρετα το εισόδημα των φτωχότερων ανθρώπων που ζουν σε αυτή την χώρα καθώς και των επιχειρήσεων που θα τους απασχολούσαν. Πλήττει την ανάπτυξη και στερεί από την χώρα την ευκαιρία για ταχύτερη ανάκαμψη από την κρίση. Προστατεύει αντιθέτως εκείνους που για παράδειγμα θεωρούν απαράδεκτη ενόχληση να προσφερθεί ένας φτωχός άνθρωπος να τους πλύνει τα τζάμια του αυτοκινήτου τους ή εκείνους που θέλουν παρακάλια για να δουλέψουν και διαλέγουν την ανεργία αντί να ανταγωνιστούν σε μια αγορά εργασίας που με νύχια και με δόντια κρατάτε κλειστή με αυτό το νομοσχέδιο. Τέλος, ικανοποιεί και όσους αισθάνονται οργή στην θέα ενός αλλοδαπού που ανταπεξέρχεται καλύτερα απ’ότι θα έκαναν οι ίδιοι στις δυσκολότατες συνθήκες που αποτελεί η ελληνική οικονομία αυτή την περίοδο, είτε από φθόνο είτε από ρατσισμό. Είναι εν ολίγης ένα απαράδεκτο σχέδιο νόμου.

Η λύση στο πρόβλημα αυτό, που είναι τελικά το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας του νομότυπου εργάτη στην χώρα μας είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας του, όχι η μείωση της ανταγωνιστικότητας των υπολοίπων εργαζόμενων. Είναι η επιβράβευση όσων παράγουν πλούτο με την εργασία τους, παράγοντας πολύτιμα αγαθά με μικρό κόστος, και όχι η τιμωρία τους.

το σχόλιο μου στην διαβούλευση για τον νόμο