Θεωρητικά ισχύει αυτό που βλέπουμε στο Σύνταγμα πρακτικά: η δημιουργία του νέου δεν γίνεται δια επιτροπής. Μια επιτροπή απλά ενδέχεται να επιλέγει πιο αξιόπιστα το καλύτερο από τα όσα ήδη υπάρχουν.

Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν ευφυή και δημιουργικά άτομα στο Σύνταγμα (εξάλλου είμαι εκεί συχνά και εγώ :-P), άτομα που ίσως είναι ικανά να συλλάβουν ένα νέο όραμα κατάλληλο για τις ανάγκες των πολλών. Αλλά φοβάμαι ότι μπαίνει το άλογο μπροστά από το κάρο όταν οργανώνεται μια κίνηση όπως αυτή στο Σύνταγμα πριν καν υπάρξει η υπόνοια ότι ένα τέτοιο νέο όραμα ξεφυτρώνει. Ο θυμός δεν είναι δημιουργικό όραμα, είναι αντίδραση.

Και αυτή η "επιτροπή" στο Σύνταγμα θα ανακαλύψει σύντομα ότι πρέπει να πάρει μια απόφαση, υπό τον κίνδυνο να ξεπεραστεί ο λόγος ύπαρξης της από τα γεγονότα. Θα επιλέξει σωστά;

• Στην καλύτερη περίπτωση θα ανακαλύψουμε ότι πράγματι όλους εμάς στο Σύνταγμα μας εκφράζουν κοινές ανάγκες και θα μας συνδέσει μια νέα, κοινή συνειδητοποίηση για τα κοινά. Προσωπικά με όποιον έχω μιλήσει (από οποιονδήποτε πολιτικό η απολιτίκ χώρο) κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται στην παρούσα φάση. Ούτε και έχω ακούσει κάτι νέο από την Ισπανία που να μπορούσαμε να εισάγουμε όπως κάναμε την ιδέα της διαδήλωσης.
• Στην λιγότερο κακή περίπτωση η δεκάδες διαφορετικές απόψεις απλά θα οδηγήσουν στην αποσυσπείρωση και στο "ξεφούσκωμα".
• Στην χειρότερη περίπτωση θα προκριθεί η άποψη αυτού του οποίου οι οπαδοί μπορούν να φωνάζουν περισσότερο (και δεν θα
  είναι... ευχάριστη άποψη).

Εγώ πάντως εξακολουθώ να πηγαίνω γιατί ακόμα δεν έχω χάσει την περιέργεια μου και πιστεύω ότι δεν είναι εκτός κάθε πιθανότητας να ακούσω κάτι μέχρι πρότινος ανέκφραστο. Όμως, από τις πολλές απόψεις που έχω ακούσει τις τελευταίες μέρες εκεί, μερικές από τις οποίες με βρίσκουν σύμφωνο, δεν έχω ακούσει κάτι καινοφανές στο Σύνταγμα. No news is.. what news?